Góra Radunia (573 m n.p.m.)
Radunia, niem. Geiersberg (po wojnie nazywana Sępią Górą) – drugi wyodrębniający się szczyt w Masywie Ślęży i wznoszący się na wysokość 573 m n.p.m. Na zboczach góry na wysokości ok. 325 m n.p.m. ma swoje źródło rzeka Czarna Woda.
Do roku roku 2014 przez Radunię przebiegał niebieski szlak. Jego trasa została jednak zmieniona i obecnie prowadzi on trawersem wokół szczytu łącząc się ze Ścieżką Dydaktyczną wraz z którą tworzy pętlę. Wejście na sam szczyt góry jest zabronione. Znajduje się tam Rezerwat Przyrody Góra Radunia, który chroni rzadkie gatunki występujących tam gatunków roślin.
![](https://visitsobotka.com/wp-content/uploads/2022/01/radunia-masyw-slezy-3-1024x576.webp)
![](https://visitsobotka.com/wp-content/uploads/2022/01/radunia-masyw-slezy-7-1024x576.webp)
Historia
Na początku epoki żelaza (400 – 300 lat p.n.e.) powstał na Raduni kamienny krąg kultowy, otaczający sanktuarium księżyca. Zachowane do dziś partie mają 1780 m długości, średnia szerokość 4,5 m, a wysokość do 60 cm. Na szczycie znajduje się zagłębienie, tak zwana „Kacza Kałuża”, w którym znaleziono ułamki naczyń. Poniżej bije źródło Srebrnik używane prawdopodobnie do rytualnych ablucji. W tym miejscu odkryto przedmioty wykonane z brązu. Nazwa Radunia (Radnyna) pojawia się w źródłach pisanych od XIII wieku.
Fauna i Flora
Na wierzchołku znajduje się Rezerwat przyrody Góra Radunia. Chroni on miejsca występowania rzadkich gatunków roślin przystosowanych do swoistych warunków glebowych i klimatycznych. Dużą wartością przyrodniczą odznaczają się płaty świetlistej dąbrowy oraz muraw kserotermicznych, a także stanowiska cennych elementów flory, w tym związanej z serpentynitami paproci zanokcicy klinowatej.
W 2004 r. na górze Radunia odkryto stanowisko bardzo rzadkiego w Polsce gatunku porostu – odnożycy pośredniej.