Zespół przyrodniczo-krajobrazowy Skalna

Zespół przyrodniczo krajobrazowy „Skalna” to utworzony w 1994 roku obszar ochrony prawie 33 ha zespołu malowniczych skałek gabrowych stanowiących z geologicznego punktu widzenia próg morfologiczny. Przez Niemców miejsce to nazywane było Palmen-Stein prawdopodobnie ze względu na charakterystyczny układ skał. Opisywany teren cechują liczne strome zbocza, urwiska oraz usypiska. Porastający las to kwaśna buczyna górska z ubogim runem. Obszar ten nie posiada wybitnych osobliwość florystycznych, podłoże jest tu ubogie w składniki odżywcze. Pozyskiwanie drewna jest problematyczne ze względu na ukształtowania terenu, dlatego gospodarka leśna ma tu znaczenie marginalne. Oprócz ciekawej rzeźby terenu atutem „Skalnej” są walory widokowe. Z inicjatywy Towarzystwa Ślężańskiego na początku XX wieku powstały tu ścieżki w postaci wykutych bądź ułożonych kamiennych stopni, ułatwiające do dziś podejście na niektóre ze skałek.

Grzbiety skalne stanowiły mniej lub bardziej ograniczone zakresem punkty obserwacyjne. Obecnie większość widoków przesłania las. Jest jednak jedno charakterystyczne miejsce, które może śmiało konkurować z punktem widokowym na Ślęży pod względem atrakcyjności krajobrazu. Jest to skałka, na której znajdziemy ceramiczną płaskorzeźbę Madonny z Dzieciątkiem. Roztacza się stąd malowniczy widok na Radunię, Wzgórza Kiełczyńskie, miejscowości położone na zachód od Ślęży oraz Góry Sowie „Skalna” położona jest na południowy-zachód od szczytu Ślęży, poniżej Olbrzymków. Przebiega przez nią niebieski szlak turystyczny, a do punktu widokowego prowadzi dawna ścieżka przyrodnicza. Jest to obszar, na którym łatwo można się zgubić, dlatego należy bacznie śledzić oznakowanie tras w terenie.